Hoi, ik ben Stacey Wiersma. Een doodnormale 26 jarige moeder. Samen met mijn vriend (26) heb ik twee hele lieve kindjes in een huis vol liefde.
Ik heb altijd al iets gehad met schrijven. Ik schreef vroeger toen ik een jaar of 12 was al graag kleine teksten of gedichten. Dit was puur voor mijzelf zodat ik mijn gedachten op papier kon zetten. De teksten gingen dan over alles wat ik die tijd mee had gemaakt.
Als klein meisje ben ik opgegroeid in Den Haag met mijn ouders en drie jaar oudere broer. Als ik zo terugkijk op mijn jeugd kan ik met 100% zeggen dat ik nooit iets tekort gekomen ben. Iets wat ik mijn kinderen hopelijk ook over twintig jaar kan horen zeggen, dat moet je toch een geweldig gevoel geven?
Familie voor mij is ontzettend belangrijk. In dit leven is niks vanzelfsprekend. Soms worden vreemden je familie en familie worden vreemden. Maar ook dat heeft mij gemaakt zoals wie ik nu ben. Meer liefde voor de mensen die ontzettend belangrijk voor mij zijn.
In 2012 ben ik begonnen met werken bij het Kruidvat. Ik werk er inmiddels al negen jaar en ben er eigenlijk altijd een beetje blijven hangen. Heb super lieve mensen leren kennen en super fijne vriendschappen opgebouwd.
Terwijl om me heen alle 18 jarige flink losgingen elk weekend met stappen, was ik daarin wat minder fanatiek. Het klinkt misschien een beetje gek, maar vaak voelde ik me al wat meer ‘volwassen’ dan mijn leeftijdsgenoten. Ik stond heel anders in het leven. Ik kreeg een vriend, twee jaar later waren we al in verwachting van ons eerste kindje.
Daarna ging alles nog veel sneller. We woonden nog thuis maar met een kindje op komst wilden we natuurlijk wel een fijn plekje om als gezin samen te wonen. We waren twintig toen wij ons eerste huisje hebben gekocht. Vijf maanden later werden wij voor het eerst papa en mama van onze zoon Jayden.
Het eerste jaar vloog voorbij en ondanks Jayden voor ons een grote verrassing was, hadden wij samen besloten dat we graag nog zo’n mooie verassing erbij wilden hebben: een tweede kindje. Jayden was anderhalf toen we in verwachting waren van ons tweede kindje, ons dochtertje Noilla.
Nu ik dit schrijf is ons zoontje 3 en een half jaar en ons dochtertje anderhalf jaar. Ik was 21 jaar toen ik voor het eerst moeder werd en 23 toen we ons tweede kindje kregen. Ik heb zo vaak de vraag gekregen of we niet nog even hadden willen wachten met kinderen. Had ik niet nog meer uit het leven willen halen? Mijn antwoord is heel simpel: Nee. Ik zou het niet anders willen dan dit. Wij waren er klaar voor. Klaar voor een volgende stap samen. En ik ben trots op ons dat wij dit samen heel goed doen.
Een lieve vriend waar ik al zes en een half jaar mee samen ben, twee prachtige kinderen en die heerlijke chaos elke dag, want ja die hoort er natuurlijk ook bij met twee kleintjes!